(หันทะ มะยัง ธัมมะสังเวคะปัจจะเวกขะณะปาฐัง ภะณามะ เส) [เชิญเถิด เราทั้งหลาย จงกล่าวคาถาพิจารณาธรรมสังเวชเถิด] สัพเพ สังขารา อะนิจจา [สังขารคือร่างกายจิตใจ , แลรูปธรรมนามธรรมทั้งหมดทั้งสิ้น , มันไม่เที่ยง , เกิดขึ้นแล้วดับไปมีแล้วหายไป] สัพเพ สังขารา ทุกขา [สังขารคือร่างกายจิตใจ , แลรูปธรรมนามธรรมทั้งหมดทั้งสิ้น , มันเป็นทุกข์ทนยาก , เพราะเกิดขึ้นแล้วแก่เจ็บตายไป] สัพเพ ธัมมา อะนัตตา [สิ่งทั้งหลายทั้งปวง , ทั้งที่เป็นสังขารแลมิใช่สังขารทั้งหมดทั้งสิ้น , ไม่ใช่ตัวไม่ใช่ตน , ไม่ควรถือว่าเราว่าของเราว่าตัวว่าตนของเรา] อะธุวัง ชีวิตัง [ชีวิตเป็นของไม่ยั่งยืน] ธุวัง มะระณัง [ความตายเป็นของยั่งยืน] อะวัสสัง มะยา มะริตัพพัง [อันเราจะพึงตายเป็นแท้] มะระณะปะริโยสานัง เม ชีวิตัง [ชีวิตของเรามีความตายเป็นที่สุดรอบ] ชีวิตัง เม อะนิยะตัง [ชีวิตของเราเป็นของไม่เที่ยง] มะระณัง เม นิยะตัง [ความตายของเราเป็นของเที่ยง] วะตะ [ควรที่จะสังเวช] อะยัง กาโย อะจิรัง [ร่างกายนี้มิได้ตั้งอยู่นาน] อะเปตะวิญญาโณ [ครั้นปราศจากวิญญาณ] ฉุฑโฑ [อันเขาทิ้งเสียแล้ว] อะธิเสสสะติ [จักนอนทับ] ปะฐะวิง [ซึ่งแผ่นดิน] กะลิงคะรัง อิวะ [ประดุจดังว่าท่อนไม้และท่อนฟืน] นิรัตถัง [หาประโยชน์มิได้] อะนิจจา วะตะ สังขารา [สังขารทั้งหลายไม่เที่ยงหนอ] อุปปาทะวะยะธัมมิโน [มีความเกิดขึ้นแล้วมีความเสื่อมไปเป็นธรรมดา] อุปปัชชิต๎วา นิรุชฌันติ [ครั้นเกิดขึ้นแล้วย่อมดับไป] เตสัง วูปะสะโม สุโข [ความเข้าไปสงบระงับสังขารทั้งหลาย , เป็นสุขอย่างยิ่ง] สัพเพ สัตตา มะรันติ จะ [สัตว์ทั้งหลาย ทั้งปวงกำลังตายอยู่] มะริงสุ จะ มะริสสะเร [ที่ตายแล้ว และกำลังจะตาย] ตะเถวะหัง มะริสสามิ [เราก็จักตายอย่างนั้นเหมือนกัน] นัตถิ เม เอตถะ สังสะโย [ความสงสัยในความตายนี้, ย่อมไม่มีแก่เราเลย ฯ]